...Όνειρα ζωής

ΒΡΗΚΑ ΠΑΛΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ

Από τον  Χ. Γ.

Μεγάλωσα σ’ ένα χωριό της Νοτιοδυτικής Πελοποννήσου, συγκεκριμένα στο Νομό Μεσσηνίας.

Τι να πω ένα χωριό μαγεία δίπλα στη θάλασσα, σε ποτάμια, σε δάση και σε απέραντες εκτάσεις με ελαιόδεντρα, αμπέλια και συκιές! Και το πιο σημαντικό, οι κάτοικοι είναι πολύ έξυπνοι και νοικοκύρηδες!

Οι λόγοι που με έκαναν να έρθω πάλι στο σχολείο είναι πολλοί και διάφοροι. Διάφοροι, γιατί; Πολλοί, γιατί; 

Βεβαίως εκτός από την δική μου ευθύνη, ευθύνη φέρνουν και οι καθηγητές της εποχής εκείνης! Δεν θέλω να επεκταθώ για τους εισηγητές της εποχής για λόγους ευγενείας! Αφ’ ετέρου δεν έχω το δικαίωμα αφού μάλλον λόγω ηλικίας πρέπει να έχουν φύγει από τη ζωή! Ό,τι και να πω τώρα είναι μάταιο αλλά αναρωτιέμαι γιατί αυτή η τεράστια διαφορά με τους τωρινούς καθηγητές που είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει στην σημερινή ελληνική κοινωνία!

Στην παιδική μου ζωή, τίποτα δεν προμηνούσε την διακοπή του σχολείου. Ήμουν πολύ καλός μαθητής σχεδόν άριστος, υπεύθυνος και με σεβασμό σε όλους! Κύριοι και κυρίες, θα το τονίσω, υπεύθυνοι ήταν οι κύριοι εισηγητές της εποχής εκείνης!

Ένα μεσημέρι, μετά από μάθημα έξι ωρών, ξεκίνησα με τα πόδια, πεζός, για το χωριό μου. Και οι έξι καθηγητές αυτή την ημέρα με είχαν χτυπήσει δυνατά, μέχρι που έκλαψα!

Μα τι ωραία…. Πριν φθάσω στο χωριό μου, περνούσα από ένα ποτάμι και αποφάσισα να πετάξω τα βιβλία μου! Το ανακοίνωσα στον πατέρα μου αλλά υπήρξαν αντιδράσεις. Μάταιο! Ήμουν ανένδοτος! Σταμάτησα το σχολείο. Μετά αποφάσισα να σπουδάσω ξενοδοχειακά στη σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων Πάρνηθας. Σπούδασα και έγινα επιτυχημένος επαγγελματίας! Οι σπουδές μου ήταν σε τέσσερα εξάμηνα.

Αγάπησα τόσο πολύ αυτή την δουλειά και την έμαθα τέλεια! 

Τότε, σε ηλικία τριάντα πέντε ετών, μου πρότειναν να με προσλάβουν ως καθηγητή και πραγματικά με έκαναν καθηγητή τεχνικών μαθημάτων στην Κρατική Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων Αναβύσσου για είκοσι τέσσερα χρόνια.

Συγχρόνως, ήμουν και καθηγητής στο Ι.Ε.Κ. "LE MONDE" για δεκαπέντε συναπτά έτη (απογευματινά τμήματα). Την τουριστική σεζόν, εργαζόμουν σε μεγάλα τουριστικά συγκροτήματα της επικράτειας, προϊστάμενος επισιτισμού (δηλαδή γενικός CHEF της Εταιρίας). Δεν έκανα ποτέ άλλη δουλειά!

Ύστερα από τριάντα πέντε χρόνια εργασίας, πήρα την σύνταξή μου και σήμερα είμαι μαθητής της Β’ Λυκείου του Εσπερινού Γενικού Λυκείου Αγίων Αναργύρων μετά από την παρότρυνση της κόρης μου που είναι καθηγήτρια φιλόλογος. 

Ευτυχώς που κάθισα πάλι στα θρανία γιατί έγινα καλύτερος άνθρωπος. Και συγχρόνως, μαθαίνω πολλά πράγματα από τους καθηγητές μου. Ήταν ένα φιλί ζωής για μένα και την οικογένεια μου! Ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα… Ξέρετε δεν είναι ντροπή που ένας άνθρωπος πάνω από εξήντα ετών πηγαίνει πάλι σχολείο. Όλοι μου λένε μπράβο Χρήστο… Χίλια μπράβο!!! Η ηλικία μου έχει γυρίσει πίσω πενήντα χρόνια. Αλήθεια! Όλα τα παιδιά της τάξης μου, που είναι στην ηλικία μου, θα δώσουν πανελλήνιες. Μπορεί και εγώ! Μπορεί;

Η συμβουλή μου σε αυτούς που δεν έχουν τελειώσει το λύκειο είναι η εξής: Θέλετε να γυρίσετε το χρόνο πίσω και να νιώσετε διαφορετικά; Σας περιμένουμε! Θα μάθετε χιλιάδες πράγματα και θα νιώσετε μαγικά! 

Υπάρχει το Γενικό Λύκειο Αγίων Αναργύρων! Ένα Λύκειο πρότυπο, διαφορετικό, τέλειο, ανθρώπινο και προ πάντων με ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ πάνω από όλα ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!