...Επιστροφή στο θρανίο

 ... Επιστροφή στο θρανίο

από τη μαθήτρια της Α΄ τάξεως

Ζαχαρώ Καρίτη

Οι λόγοι που ξεκίνησα ξανά το σχολείο! Ο πρώτος ήταν κάποια συζήτηση, που είχα με τον σύζυγό μου πριν πέντε περίπου χρόνια, να σκεφτώ να πάω σχολείο. Εγώ φυσικά του είπα όχι. Μετά από τόσα χρόνια, που είχα πει δεν θα ξαναπάω ποτέ! Ξαφνικά όμως, μετά από δύο τρία χρόνια, άρχισα να το σκέφτομαι και ένιωθα πολύ θετική την ψυχολογία μου, να ξεκινήσω πάλι το σχολείο. Θίξαμε τη συζήτηση πάλι για το σχολείο, με το σύζυγο, είδαμε τα υπέρ και τα κατά κι έτσι ξεκίνησα.

Μεγάλωσα στην Αθήνα. Η παιδική μου ζωή…. όχι δεν προμήνυε τη διακοπή σχολείου.

Ο λόγος που σταμάτησα το σχολείο, ήταν αντίδραση στη λάθος συμπεριφορά του μπαμπά μου.

Η πρώτη μου δουλειά, σαν παιδί, 13 ετών κι αφού αντέδρασα όπως προ είπα, ήταν σε μία μικρή βιοτεχνία, που έραβε ρούχα μωρών. Τα καθάριζα από κλωστές και τα έβαζα σε ντάνες, για να τα δώσουν όπου έπρεπε.

Έχω δουλέψει σε 5 – 6 εργοδότες. Με ρούχα, αφού είχα μάθει να χειρίζομαι, πλέον, μηχανές, κοπτοράπτη, γαζωτική, τιγκέλι, κ.α. 

Δούλεψα αποθηκάριος, στα ΤΟΙ ΜΟΙ, σε πουκάμισα, μαγιό, φόρμες!

 

Τώρα δουλεύω στο Δημοτικό Βρεφοκομείο Αθηνών, είναι πολύ όμορφα εκεί. Είμαι στην καθαριότητα και τα ζουζούνια που έχουμε εκεί μας δίνουν πολύ πολύ χαρά.

Ο συνδυασμός εργασίας και οικογένειας, αν δεν έχεις κάποιον να βοηθήσει δεν είναι εύκολος, ιδίως αν έχεις μικρά παιδιά. Πόσο να πας πάλι σχολείο. Με λίγο πείσμα και στόχο όμως μπορεί να τα καταφέρει κανείς.

Το σχολείο τώρα και συγκεκριμένα το Εσπερινό Γενικό Λύκειο των Αγίων Αναργύρων παρόλο που είμαι μεγάλη πια, δε με πειράζει καθόλου, με κάνει να νιώθω, σαν παιδί με ωριμότητα! 

Μαθαίνω περισσότερα πράγματα. Έχω ευφράδεια λόγου, περισσότερη συμμετοχή σε συζητήσεις, σεβασμό και κατανόηση. Όσο για την εξέλιξη που μας προσφέρει το σχολείο, άμα θελήσω να δώσω πανελλαδικές εξετάσεις, θα πάρω το χαρτί για την εξέλιξη σε  κάποια άλλη θέση. Αρκεί να πηγαίνουμε όσο μπορούμε και να μη χάνουμε παραδόσεις.

Η συμβουλή μου λοιπόν στα άτομα που σταμάτησαν για τον οποιοδήποτε λόγο το σχολείο είναι να το σκεφτούν καλύτερα και αν κι όταν μπορούν να πάνε. 

Χωρίς να λένε ή να σκέφτονται ότι είναι μεγάλοι πλέον!

...Το Διήγημά μου

 

...Το Διήγημά μου

από τον μαθητή της Γ΄ τάξεως

Σαλίκο Μέτκα

Γεια σας, είμαι ο Σαλίκο Μέτκα, μαθητής της Γ΄ τάξεως του Εσπερινού Γενικού Λυκείου Αγίων Αναργύρων.

Αρχικά θα ήθελα να ευχαριστήσω τους καθηγητές μου για την υποστήριξη και την εκπαίδευση μου μέχρι τώρα. 

Κατάγομαι από το Τεπελένι της Αλβανίας. Είναι μια πόλη 30 λεπτά από τα σύνορα Αλβανίας – Ελλάδας.

Ήρθα στην Ελλάδα το 1998. Εξαιτίας του εμφυλίου πολέμου που υπέστη η πατρίδα μου και από τότε εγκαταστάθηκα στην Αθήνα. 

Στο Τεπελένι μένω στο κάστρο του Αλή πάσα Τεπελενίου. Ο ίδιος ο Αλή πασάς των Ιωαννίνων το πρώτο κάστρο που έχτισε ήταν στο Τεπελένι και ύστερα στα Ιωάννινα.

 

            

Στην Ελλάδα όταν ήρθα ήμουν 11 χρονών… και έπαιζα κιθάρα στους δρόμους της Αθήνας για τα προς το ζην – ως τα 16 μου χρόνια. 

Στη συνέχεια με προσέλαβαν στην αγορά της Αθήνας … ως ψήστη ξηρών καρπών. Μέχρι τα 22 μου. Από τα 22 μέχρι τα 25 … εργάστηκα σε βενζινάδικο στην shell… και από τα 25 μέχρι τα 27 μου εργάστηκα ως μουσικοσυνθέτης. 

Πέρα από τα προαναφερόμενα έχω δουλέψει και σε οικοδομή ως βοηθός ηλεκτρολόγου για 2 χρόνια επειδή στην αγορά που εργαζόμουν δεν είχαν δουλειά όλο το χρόνο και τους 12 μήνες, με κρατούσαν περιστασιακά, μόνο στις γιορτές. Και τους υπόλοιπους μήνες πήγαινα σε οικοδομή.

Όσο για το σχολείο ήταν ένα παιδικό τραύμα! Λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίσαμε… δεν μου επιτράπηκε τότε να το συνεχίσω… οπότε τώρα που μεγάλωσα μπορούσα να πηγαίνω στο σχολείο. Το είδα σαν μια ευκαιρία να αλλάξω την ζωή μου … αλλά και να αποκτήσω  περισσότερα προσόντα.

Για όσους δεν έχουν αποφοιτήσει από γυμνάσιο ή λύκειο ή όποια άλλη σχολή ή σχολείο… για τον οποιοδήποτε  λόγο!… Σε όποια ηλικία και αν είσαι δικαιούσαι να πας στο σχολείο! 

Το σχολείο βοηθά στην κοινωνικοποίηση και στην ανάπτυξης πνευματικών αλλά και επιστημονικών τρόπων σκέψης για των  κάθε κλάδο της επιστήμης. Πλέον η αποφοίτηση από το Λύκειο είναι και απαραίτητη για την πρόσληψη στο δημόσιο ή  ως καθαριστής ή  για security! Με την αποφοίτηση από το γυμνάσιο υπάρχουν μόνο μερικές θέσεις εργασίας. Από τα συμφραζόμενα λοιπόν βγαίνει το συμπέρασμα ότι προϋποθέτω προσόντα άρα μπορώ να κάνω την ζωή μου λίγο πιο εύκολη! 

Οπότε άμεσα... Και με τόσα σχολεία στην Αθήνα είναι έγκλημα να μην έχεις πάει στο λύκειο ανεξαρτήτως ηλικίας!

Καθώς και όχι μόνο για προσωπικούς λόγους … αλλά και για πνευματικούς! 

Το σχολείο είναι πάντα ανοιχτό για όλους!

Λίγα λόγια για μένα από μένα

...Λίγα λόγια από μένα για μένα

από τον μαθητή της Β΄τάξεως

Ελευθέριο Κουταλάκη

    Φίλοι μου και φίλες μου γεια σας. Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας δύο λόγια για εμένα. 

  Ονομάζομαι Κουταλάκης Ελευθέριος και είμαι 41 χρόνων. Έχω ένα υπέροχο παιδί, ένα αγοράκι 12 χρονών. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα αλλά έχω καταγωγή από την Κρήτη. Από μικρός, μεγάλωσα με πολύ αγάπη από τους γονείς μου αλλά και με στερήσεις όπως οι παρά πολλές οικογένειες στην χώρα μου. 

Θέλησα να γράψω αυτό το κείμενο όταν μου ζητήθηκε πιο πολύ για άλλους λόγους. Θα ήθελα να σας δώσω μια προτροπή; Μια συμβουλή; Όπως θέλει ο καθένας και η καθεμία σας ας το εκλάβει.

Ξέρετε γενικά σαν μαθητής δεν ήμουν και πολύ καλός διότι δεν είχα όρεξη ούτε να διαβάσω ούτε να πάρω τοις μετρητοίς αυτά που μου έλεγαν, πάντα καλοπροαίρετα, οι καθηγητές που είχα στο γυμνάσιο (το μόνο που είχα τελειώσει). Στο γυμνάσιο όπως είπα και παραπάνω δεν είχα όρεξη...

  Όταν πήρα απόφαση να γραφτώ στο Εσπερινό Γενικό Λύκειο των Αγίων Αναργύρων το σκεφτόμουν πάρα πολύ και για αρκετό καιρό. Για να είμαι ειλικρινής ντρεπόμουν; Φοβόμουν; Γενικά είχα τους ενδοιασμούς μου! Τώρα που τελικά έχω ξεκινήσει και είμαι ήδη στα μισά έχω να σας πως ότι δεν έχω μετανιώσει καθόλου για την απόφασή μου να γραφτώ και να τελειώσω, έστω και μετά από τόσα χρόνια, το Λύκειο. 

Στην επαγγελματική μου ζωή, έχω αλλάξει πολλές δουλειές, ξεκινώντας από οικοδομή ως σε οικοτροφείο που ζούσαν παιδιά με ειδικές ανάγκες και η οποία ήταν η αγαπημένη μου γιατί, σε αντίθεση με ό,τι νομίζουν πολλοί, αυτά τα παιδιά  μου έδωσαν πολύτιμα μαθήματα ζωής και επειδή θα ήθελα να ασχοληθώ πολύ περισσότερο με την συγκεκριμένη εργασία το πήρα απόφαση  να συνεχίσω το σχολείο και να κάνω ό,τι χρειαστεί για να συνεχίσω, βοηθώντας αυτά τα παιδιά.

Προσωπικά θα σας πω το εξής: Έχω γνωρίσει υπέροχους ανθρώπους στο Εσπερινό των Αγίων Αναργύρων, τους καθηγητές-τριες. Εδώ οι καθηγητές μας να ξέρετε μας αντιμετωπίζουν όλους-ες με αγάπη. Έχουν επιμονή, υπομονή και κατανόηση. Από όλους αυτούς τους ανθρώπους (καθηγητές-τριες) εκτός του ότι έχω μάθει αρκετά πράγματα με έχουν βοηθήσει να γίνω και καλύτερος άνθρωπος! Τελειώνοντας έχω να σας πω να μην το σκέφτεστε, μην φοβάστε, μην ντρέπεστε, ίσα ίσα  θα πρέπει να καμαρώνετε για αυτήν σας την απόφαση!

Σας ευχαριστώ όλους και ελπίζω, αν είναι εφικτό, να σας γνωρίσω και από κοντά!

  Γειά σας.