...η γνώση δεν έχει ηλικία

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ

Από τη Γιώτα Κίτσου

Μεγάλωσα σ’ ένα χωριό στα Γιάννενα. Τα παιδικά μου χρόνια, συγκριτικά με την εποχή εκείνη, ήταν πολύ καλά, θα έλεγα. Η παιδική μου ζωή δεν προμηνούσε την διακοπή του σχολείου. Οι γονείς μου ήθελαν να συνεχίσω το σχολείο. Πήγα μέχρι την τρίτη γυμνασίου, αλλά, δυστυχώς, δεν ολοκλήρωσα τις σπουδές μου.

Ο λόγος ήταν ο έρωτας! Παντρεύτηκα μικρή. Στα δεκαεφτά μου γέννησα τον πρώτο μου γιο και στα δεκαεννιά τον δεύτερο. Όπως καταλαβαίνετε, οι υποχρεώσεις ήταν μεγάλες, οπότε ούτε σκέψη για συνέχιση του σχολείου. Δεν το έχω μετανιώσει όμως, γιατί έχω δύο υπέροχα παιδιά! Αλλά ένα κενό υπήρχε μέσα μου! Συνειδητά, καλλιέργησα την επιστροφή στα θρανία και το έκανα πράξη!

Η πρώτη μου δουλειά ήταν σ’ ένα εκκολαπτήριο, δηλαδή να τοποθετείς αυγά σε μηχανές και να βγαίνουν πουλάκια! 

Έκανα αρκετές δουλειές. Δούλεψα σε ξενοδοχεία, σε διάφορα τμήματα, πλυντήρια, ταμίας, βοηθός αποθηκάριου. Αργότερα σε επιχείρηση δικιά μας, στον επισιτισμό, εκεί κάνεις τα πάντα και όπου χρειαστεί!

Αρκετά χρόνια δούλεψα σε ραδιοτηλεοπτικό σταθμό, γραμματειακή υποστήριξη, σε τηλεφωνικό κέντρο, στην υποστήριξη εκπομπών.

Δούλεψα σε περίπτερο, ταμίας σε κέντρο διασκέδασης, συνοδός απορριμματοφόρου στον δήμο Αθηναίων. Η τελευταία δουλειά ήταν σε νοσοκομείο, ως καθαρίστρια στα χειρουργεία, ιδιαίτερος χώρος, που σου μαθαίνει να ξεχωρίζεις τα σημαντικά από τα ασήμαντα!

 
                                               

Όλα αυτά τα χρόνια της επαγγελματικής περιπλάνησης, γνώρισα πολλούς και σημαντικούς ανθρώπους από πολλούς επαγγελματικούς χώρους, άλλους τους μυθοποίησα και άλλους τους απομυθοποίησα.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΘΡΑΝΙΑ

Η δίψα για μάθηση δεν εξαντλείται απλώς με την απόκτηση ενός χαρτιού, που θα με φέρει σε καλύτερη θέση στη διεκδίκηση μιας θέσης στην αγορά εργασίας. Το έκανα απλώς για να αποκτήσω τις γνώσεις.  «Ήθελα να νιώθω μορφωμένη»! «Το σχολείο μού άνοιξε ορίζοντες».

Καθοδηγητές και συμπαραστάτες σε αυτή την πορεία είναι η Δ/νση και οι καθηγητές που στελεχώνουν το Εσπερινό Γενικό Λύκειο Αγίων Αναργύρων, εκπαιδευτικοί και κυρίως άνθρωποι, που κατανοούν την ιδιαιτερότητα των μαθητών και αφουγκράζονται τις ανάγκες τους. Ο ρόλος τους καθοριστικός, για να ολοκληρωθεί η προσπάθεια. Η επιβράβευση έρχεται απλόχερα και οι απαιτήσεις προσαρμόζονται στα μέτρα των δυνατοτήτων μας!!! Οι ανάγκες της ομάδας καθορίζουν τη διδασκαλία και το πνεύμα που καλλιεργείται είναι ότι όλοι μπορούν, αρκεί να τους μιλάς στη γλώσσα που καταλαβαίνουν, όπως διδάσκει και ο σπουδαίος ψυχολόγος Bruner.  

Ο συνδυασμός σχολείου, δουλειάς και οικογένειας είναι πολύ δύσκολος, μεγάλη κούραση, πολλές οι προτεραιότητες που σe αναγκάζουν νa αφήσεις πίσω κάτι που αγαπάς και θα ήθελες να το κάνεις καλά, σωστά και με αφοσίωση! Κουραστική, αλλά φανταστική εμπειρία!

Όμως, ποτέ δεν είναι αργά! Η γνώση δεν έχει ηλικία!