...Όνειρα και στόχοι ζωής

 

…Όνειρα και στόχοι ζωής

Από τη μαθήτρια της Β΄ τάξης

Αμαλία  Τσάτσαρη

Πάντα επιθυμούσα να  τελειώσω το σχολείο γιατί το είχα αφήσει  στη μέση και ένοιωθα πια ότι το είχα μετανιώσει! Πολύ γρήγορα συνειδητοποίησα ότι είχα κάνει ένα μεγάλο λάθος βλέποντας ότι μου χρειάζεται το απολυτήριο του λυκείου στη δουλειά μου! Και για ακόμη μία φορά κατάλαβα ότι ήρθε η ώρα που τόσο καιρό περίμενα αλλά δεν αποφάσιζα.

Η παιδική μου ηλικία δεν προμηνούσε ότι θα αναγκαστώ να διακόψω το σχολείο. Μεγάλωσα σε δύο διαφορετικά μέρη αλλά και τα δύο χωριά μου είναι όμορφα. Στο χωριό μου υπήρχε η δυνατότητα φοίτησης στο λύκειο … απλά δεν ήμουν καλή μαθήτρια και φοβήθηκα ότι δεν θα τα καταφέρω! Έτσι αποφάσισα να μην πάω!!!

    Διάλεξα να πάω σε μια ιδιωτική σχολή κομμωτικής. Παράλληλα ξεκίνησα να δουλεύω. Η πρώτη μου δουλειά ήταν σε ένα φούρνο-ζαχαροπλαστείο στον οποίο δεν έμεινα πολύ γιατί, για να μην τα πολυλέω, δεν ήταν καλή εμπειρία, ξεκίνησε καλά αλλά τελείωσε άδοξα η συνεργασία.

Η επόμενη δουλειά μου ήταν σε ένα ξενοδοχείο. Εκεί δούλεψα τρία χρόνια σχεδόν. Το πόστο μου ήταν στη καφετέρια-εστιατόριο και αργότερα στους ορόφους ως καμαριέρα. Το ξενοδοχείο αυτό βρίσκεται στους Αγίους Θεοδώρους  είναι πολύ κοντά στη θάλασσα. Αργότερα ήρθα στην Αθήνα και δούλεψα σε ένα μαγαζί με ρούχα και μετά σε ζαχαροπλαστείο.

Τα τελευταία οκτώ χρόνια ασχολούμαι με τις πολεμικές τέχνες που με εκφράζουν και αγαπώ πολύ.

        

  

 Παράλληλα δημιούργησα οικογένεια. Ο συνδυασμός εργασίας και οικογένειας είναι δύσκολος και πολύπλοκος μιας και είμαι μητέρα δυο παιδιών που φοιτούν στο δημοτικό και οι απαιτήσεις τους είναι μεγάλες αλλά ο καθημερινός χρόνος είναι λίγος με αποτέλεσμα συνέχεια να τρέχω να προλάβω τα πάντα.

Ξεκίνησα όμως παρόλα αυτά να φοιτώ στο Εσπερινό Λύκειο των Αγίων Αναργύρων γιατί το σχολείο μου δίνει την δυνατότητα να μορφωθώ. Επίσης το απολυτήριο θα με βοηθήσει να φοιτήσω σε σχολή προπονητών και μετά να ανοίξω τη δική μου σχολή!

Οι εμπειρίες από το χώρο του σχολείου μπορώ να πω, πλέον με μεγάλη σιγουριά, ότι είναι πολύ καλύτερες απ’ ότι είχα φανταστεί! Η περσινή, βέβαια, χρονιά με την τηλεκπαίδευση (WebEx) ήταν μια εμπειρία πρωτόγνωρη, όχι μόνο για μένα αλλά για όλους τους συμμαθητές μου, πιστεύω, γιατί ήταν κάτι που έγινε για πρώτη φορά. Στην αρχή είχα κάποιες δυσκολίες γιατί έπρεπε να χειριστώ τον υπολογιστή περισσότερο ενώ πριν δεν τον χρησιμοποιούσα συχνά. Τελικά όμως ήταν το μέσο που μας κράτησε σε επαφή με το σχολείο και έτσι και η χρονιά δεν χάθηκε και εγώ απέκτησα περισσότερες γνώσεις σχετικά με την τεχνολογία.

Στο ξεκίνημά μου λοιπόν ένιωθα άγχος και ανασφάλεια, αν τελικά θα μπορέσω να τα καταφέρω, γιατί οι απαιτήσεις της καθημερινότητας είναι πολύ μεγάλες, όμως με πολύ προσπάθεια και κατανόηση από το σχολείο και τους καθηγητές πιστεύω ότι θα επιτύχω τον τελικό μου στόχο που είναι το απολυτήριο του λυκείου!

Τέλος θα συμβούλευα όλους όσους έχουν διακόψει το σχολείο να έρθουν να γραφτούν γιατί ποτέ δεν είναι αργά για τη μάθηση που τελικά δεν σταματά όσο χρονών και να είσαι! Το σχολείο σου δίνει κίνητρα να μάθεις περισσότερα νέα πράγματα, να διευρύνει τους ορίζοντές σου και γιατί όχι να σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, να σου δώσει αρκετά εφόδια για το μέλλον σου στον επαγγελματικό τομέα. Επίσης μπορεί κάποιος να προσπαθήσει να δώσει πανελλήνιες εξετάσεις και να περάσει σε κάποια σχολή που πάντα ήθελε ή και σε μια άλλη που δεν είχε φανταστεί ότι μπορεί!

    Το πιο σημαντικό απ’ όλα όμως είναι ότι το να συνεχίσεις το σχολείο σου δίνει τη δύναμη και τη πεποίθηση ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο όταν βάζεις στόχους στη ζωή σου!