Εκπλήρωση απωθημένων
Από την Ανδριάνα Κατσαρδή
Γεννήθηκα στο κέντρο της Πάτρας. Έζησα μέχρι τα 2,5 μου χρόνια εκεί και ύστερα, ήρθαμε στην Αθήνα. Ο πατέρας μου ήταν βιοτέχνης, υποδηματοποιός, και η μητέρα μου ήταν νοικοκυρά, αφού είχε να αναθρέψει τέσσερα παιδιά. Εγώ ήμουν το τελευταίο παιδί της οικογένειας, με διαφορά ηλικίας από τα άλλα αδέλφια μου.
Πού και πού με έπαιρνε η μητέρα μου και πηγαίναμε στη βιοτεχνία τα μεσημέρια, με έβαζαν και κοιμόμουν επάνω στα δέρματα και, πολλές φορές, ο πατέρας μου, για να περνά η ώρα μου, με έβαζε και χτυπούσα τα νούμερα στις σόλες των παπουτσιών.
Αργότερα, άρχισα το σχολείο, δεν μου άρεσε και τόσο, βαριόμουνα να διαβάσω, ήθελα να ακούω τραγούδια, είχα ένα τρανζίστορ και άκουγα, την εποχή εκείνη, τους πειρατικούς σταθμούς με τις αφιερώσεις.
Έβγαλα το Δημοτικό και πήγα για δουλειά σε εργοστάσιο υποδημάτων.
Έκανα όμως και άλλες δουλειές, όπως γαζώτρια, κοπτορράπτρια, σιδερώτρια και νοικοκυρά. Η πιο δύσκολη εργασία είναι όταν έχεις και οικογένεια!
Σιγά σιγά τα χρόνια πέρασαν, ώσπου μια μέρα ήρθε το πρώτο αγκάθι της ζωής, αλλά πάντα κάτι μου έλειπε και, με τη βοήθεια της ψυχολόγου, ανακάλυψα πως ήταν το σχολείο. Έτσι άρχισα πάλι στο Εσπερινό Γενικό Λύκειο των Αγίων Αναργύρων.
Είμαι πολύ χαρούμενη, γιατί το νέο μου βήμα με βοήθησε να ξεπεράσω λίγο τα προβλήματα μου και το σπουδαιότερο ήταν οι γνώσεις που πήρα από το σχολείο.
Ό,τι και αν έχουμε, ποτέ δεν είναι αργά για μια καλύτερη εκπαίδευση, σε βοήθα πολύ!
Φέτος, τελειώνω το εσπερινό σχολείο και μετά, τι θα κάνω;…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.